‘पूर्ण सार्की, बिहुँकोट हो घरचाहिं।’ थाहा छैन के भएको हो तर मन एक्कासी चिसो भयो। समय टक्क अडिएको जस्तो भयो। टेबल पुछिरहेको हात एक्कासी काँप्न थाल्यो। बेक्कारमा सोधिछु जस्तो भयो। जसोतसो आफूलाई सम्हालेर जुठो उठाएँ अनि खाएको भाँडा माझ्ने ठाउँमा पुर्याएर राखें। अरू बेला जस्तो त्यतिबेलै माझ्न चाहिं सकिनँ। ‘अनि निशिखोला कसका छोरा हौ’, काउन्टरबाट…
– यस समाचारको श्रोत : Online Khabar हो ।
